W zagadnieniach kryptograficznych i związanych bezpieczeństwem, integralność danych odnosi się do stanu ich niezmienności (spójności, zgodności z oryginałem), który może zostać naruszony przez świadomą interwencję użytkownika, a także w drodze losowej - przypadkowe błędy transmisyjne oraz awarie urządzeń.
W praktyce funkcję integralności realizuje się przez dołączenie do wiadomości tzw. podpisu cyfrowego, będącego funkcją wiadomości chronionej, i prywatnego, tajnego klucza, znanego
W rozumieniu ustawy z 2001 roku podpisem elektronicznym są dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi danymi, do których zostały dołączone lub z którymi są logicznie powiązane, służą do identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny. W praktyce zaś jest to: ciąg znaków dołączany do podpisywanego obiektu zależny zarówno od treści dokumentu jak i cechy charakterystycznej dla sygnatariusza. W efekcie – w przeciwieństwie do podpisu odręcznego – każdy złożony przez nas podpis cyfrowy jest inny.
„Złamanie” klucza, czyli rozszyfrowanie przechwyconej wiadomości poprzez używanie różnych kombinacji (1024 bitów), jest zajęciem wysoce czasochłonnym. Dzisiejszy komputer biurowy realizowałby to zadanie przez mniej więcej milion lat.
Aby złożyć podpis elektroniczny trzeba posiadać parę kluczy - publiczny i prywatny - stanowiące niepowtarzalną, dopasowaną do siebie parę. Cechą pary kluczy jest to, że odczytanie informacji zaszyfrowanej z użyciem np. klucza publicznego jest możliwe wyłącznie przy zastosowaniu odpowiadającego mu klucza prywatnego i na odwrót. Dla użytkowników ciekawa może być informacja, że nie jest możliwe rozszyfrowanie zakodowanych treści za pomocą tego samego klucza, który został użyty do szyfrowania.
Napisz do nas a my z chęcią na każde odpowiemy.
